plik foto id: 1400517022

Szanowni Mieszkańcy!

W dniu 29 marca br. (piątek)
Urząd Miejski w Zdunach obsługuje Mieszkańców wyjątkowo do godz. 13:00. 
Kasa urzędu czynna do godz. 12:30. 

Burmistrz Zdun dostępny do godz. 15:00. 

 

 

 

Zabytki

Ratusz w Zdunach

Ratusz w Zdunach jest jednym z najstarszych zabytków miasta. Powstał w 1684 r. na rynku należącym do ówczesnych Zdun Niemieckich.
Jego fundatorem był właściciel miasta, wojewoda kaliski – Rafał Leszczyński. Budowla powstała na miejscu wcześniejszego ratusza szachulcowego, wzniesionego w roku 1637.

Budynek ma formę parterowego, niemalże kwadratowego obiektu, pokrytego dachem trójpołaciowym z czerwonej dachówki. Nad jego wschodnią częścią wznosi się charakterystyczna czworoboczna wieża, w najwyższej partii ośmioboczna, zwieńczona barokowym hełmem z latarnią.

Od strony zachodniej uwagę przyciąga pięciokolumnowy podcień, biegnący wzdłuż całej elewacji. To w tym miejscu, w zamierzchłych czasach znajdowała się waga miejska. Obok wisiał metalowy pręt długości łokcia, za pomocą którego odmierzano sukno.

Na początku XIX w. do ratusza dobudowano prostokątny parterowy budynek, w którym znajdowała się strażnica. Wewnątrz budynku zachowało się pomieszczenie ze sklepieniem kolebkowym z lunetami.

W latach 1998-1999 przeprowadzono gruntowny remont dachu ratusza. W 2004 r. miał miejsce remont elewacji wraz z osuszeniem obiektu.

Obecnie mieści się tu oddział PKO Banku Polskiego, Zdunowski Ośrodek Kultury wraz z galerią „Na Stryszku” oraz kawiarnia „Czekolada”.

(Fot.) Pocztówka - koniec XIX w., na ratuszu charakterystyczna flaga pruska
(Fot.) Zdunowski ratusz podczas okupacji
(Fot.) Ratusz dziś - po remoncie w 2004 r.

Kościół parafialny w Zdunach p.w. św. Jana Chrzciciela

(fot.) Kościół parafialny w Zdunach p.w. św. Jana Chrzciciela

Świątynia znajduje się w zachodniej części miasta (dawny teren Zdun Polskich), zlokalizowana jest na miejscu wcześniejszego, drewnianego kościoła pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jadwigi z 1267 r. Obecny, barokowy kościół, wzniesiony został w latach 1719-1733, staraniem ówczesnego księdza proboszcza - Antoniego Baczewskiego. W 1733 r. dobudowano do niego kaplicę Opatrzności Bożej z osobnym chórem i organami.

Barokowe wnętrze kościoła pochodzi z przełomu siedemnastego i osiemnastego stulecia. W świątyni znajduje się pięć ołtarzy bocznych, w jednym z nich umieszczono siedemnastowieczną drewnianą Pietę – pozostałość po dawnym kościele. Po obu bokach ołtarza głównego (z połowy XVII w.) znajdują się rzeźby świętych Apostołów Piotra i Pawła. Na uwagę zasługuje również drewniana, bogato dekorowana ambona, chrzcielnica z połowy XVIII w. oraz rokokowy konfesjonał z XVIII w. Górująca nad miastem kościelna wieża zwieńczona została blaszanym, barokowym hełmem z dwiema latarniami. Wokół kościoła rozciąga się cmentarz katolicki.

Poewangelicki kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Zdunach

Początkowo mieszkający w Zdunach protestanci nie posiadali swojego kościoła na nabożeństwa udawali się do Cieszkowa. Pierwszą, drewnianą świątynię p.w. Trójcy Przenajświętszej wybudowano w roku 1637.

Kościół ten spłonął w 1789 r. W tym samym roku rozpoczęto budowę obecnego dzisiaj już poewangelickiego kościoła. Zakończono ją w 1792 r. Kościół utrzymany jest w stylu barokowo-klasycystycznym; wzniesiony na planie prostokąta z kwadratową wieżą od wschodu i przybudówką od zachodu. Dach kościoła jest dwuspadowy, na wieży namiotowy, kryty dachówką. Kościół posiada halowe wnętrze z dwukondygnacyjnymi emporami wspartymi na jońskich kolumnach. Wewnątrz znajduje się klasycystyczna ambona z 1792 r. oraz alegoryczna rzeźba przedstawiająca Nadzieję.

Ciekawe są również piaskowe, osiemnastowieczne płyty nagrobne, upamiętniające wybitnych protestantów – mieszkańców Zdun. Na zewnętrznym murze świątyni zachowały się ślady po niemieckim ostrzale z pierwszego dnia II wojny światowej. W latach 1946-1989 kościół wykorzystywany był jako magazyn. Obecnie należy do gminy Zduny, służy jako dom przedpogrzebowy. Każdego trzynastego dnia miesiąca, odbywają się tam nabożeństwa ku czci Matki Bożej Fatimskiej.

Kościół p.w. Najświętszej Maryi Panny w Baszkowie

Kościół parafialny p.w. Najświętszej Maryi Panny w Baszkowie. Zdjęcie autorstwa Andrzeja Chmielarza wykonane zimą 2016 r.
Kościół parafialny p.w. Najświętszej Maryi Panny w Baszkowie, zbudowany został w stylu klasycystycznym w roku 1829. Jego fundatorem był Mikołaj Mielżyński, ówczesny właściciel Baszkowa. Na uwagę zasługuje ołtarz główny z dużym krucyfiksem (XVII w.) oraz z rzeźbami św. Stanisława Biskupa Męczennika i św. Wojciecha - patronów Polski, które w 1919 r. wykonał Marcin Rożek.

Pałac w Baszkowie

Późnoklasycystyczny pałac w Baszkowie wzniesiono w latach 1804 – 1805 dla Mikołaja Mielżyńskiego. Przebudowano go około roku 1860. Do 1939 r. był własnością książąt Czartoryskich. Obecnie znajduje się tam Dom Pomocy Społecznej.

Wejście do pałacu prowadzi przez portal przyozdobiony czterema kolumnami jońskimi i tympanonem z kartuszem herbowym. Wokół rozciąga się park krajobrazowy o powierzchni 11 ha z drzewostanem buków, lip, dębów, jesionów, klonów, topoli i modrzewi. Park utworzony został ok. 1830 r. na miejscu dawnego ogrodu włoskiego.

Pałac w Konarzewie

Pałac w Konarzewie powstał najprawdopodobniej w II połowie XIX w., na miejscu wcześniejszego, drewnianego dworu. Na początku XX w. pałac i należące do niego dobra (wcześniejszymi właściciela Konarzewa byli kolejno: Konarzewscy, Lipscy, Naramowscy, Gałeccy, Potoccy, Rogalińscy, Krzyżanowscy) należały do Niemca – Wilhelma Sasse. W 1926 r. właścicielem majątku był Leon Szczepański z Poznania, w latach trzydziestych ubiegłego stulecia Konarzew zamieszkiwali Scheiblerowie – niemieccy przemysłowcy z Łodzi. Drugą wojnę światową budowla przetrwała bez zniszczeń. Po 1945 r. budynek został przebudowany. Przez kilka lat znajdowała się tam szkoła rolnicza, potem magazyny Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" w Krotoszynie oraz krotoszyńskich Zakładów Mięsnych. Od 1978 r. w budynku tym mieści się siedziba Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego.

Po przebudowie, która miała miejsce w latach siedemdziesiątych XX w. pałac nie ma już takiej wartości zabytkowej, jak dawniej. Budynek składa się obecnie z dwukondygnacyjnej części środkowej oraz dwóch trzykondygnacyjnych skrzydeł bocznych. Do pałacu prowadzi półkolisty podjazd ograniczony murkiem i klombem z kwiatami. Pałac otacza park krajobrazowy powstały w II połowie XIX w. Zajmuje on ok. 5 ha powierzchni.

Zabudowa miejska w Zdunach

(Fot.) Dom na Placu ks. Piotra Skargi
(Fot.) Domy przy ul. Mickiewicza, dawnej ul.Długiej